The day after.

Vrijdag de dertiende

Meestal sta ik vrij vroeg op. Het was weer heerlijk om wakker te worden in "ons eigen" bedje. Dat is het mooiste moment van de dag, vind ik. Alles is zo fris en schoon en de vogels fluiten dan al op hun best. Dan ga ik wat zitten lezen en/of  schrijven aan mijn volgende verhaal. Tussendoor leg ik een woordje in WordOn met de late spelers in Nederland of met Joke die in de nachtdienst zit. Het is dan immers middernacht in Nederland.

We keutelen een beetje om en in het huis. Met de fiets brengen we de was, 8 kilo, weg naar de wasserij. Alles gaat in één machine, zei de man. Wij zijn zeer benieuwd hoe dat zich gedraagt. De kaarten voor Kerstmis zijn op de bus. We hebben ons al laten vertellen dat post hier vandaan wel een maand onderweg kan zijn. Dus als we na 3 koningen op de mat vallen, sorry bij voorbaat.

Ook bezoeken we een toko die wat dichter bij huis is. Ik vind het leuk om contact te maken met de meiden uit de winkel. Ze zoeken het juiste fruit voor me uit en vertellen hoe een en ander heet. Voor hen is het toch ook een verzetje, zo'n rare orang  Belanda.

Bij de kassa moet ik 225.075 roepia afrekenen. Een vermogen nietwaar? Die 75 roepia (omgerekend 0,4 eurocent)  zal ze me toch wel schenken, dacht ik. Maar nee hoor. Het kleine meisje van de kassa vroeg me echt mijn kleinste muntje, 200 roepia. Dan zal ik wel 125 terug zien, dacht ik. Nee hoor, daarvoor in de plaats kreeg ik een heel klein snoepje............zo schattig. En de manier waarop ze me aankeek blijft nog lang hangen bij mij. Meestal geven oudere mannen snoepjes aan kleine meisjes maar dat is voor een ander verhaal.

's Middags hebben we een eerste Skype contact met onze zoon en met een (de) vriendin van Karin. De kwaliteit is verbluffend goed.

's Avonds proberen we een nieuwe warung (eethuisje)  uit. De aangeklede gegrilde tonijn die ze ons serveren ziet er smakelijk en aantrekkelijk uit. We sluiten een lekker-lui-dag af met wat chillen onder de waranda......op naar het weekend.