Weekend van 14 en (15) december

We zijn alweer een week hier op Bali en hebben al redelijk veel gedaan en bekeken. We voelen ons steeds meer thuis en raken gewend aan de alledaagse gewoontes, de warmte, de geurtjes en geluidjes. Ook een stevig echtelijk conflict kon niet uitblijven waarvan ik me de oorzaak al niet meer kan herinneren. Meestal ligt het aan mij, dat laat ik dan ook maar zo en dan gaan we even ieder onze eigen weg.

Karin gaat de was halen en ik monteer de video die gemaakt is van de Barongdans. De film is leuk geworden maar te “zwaar” om met deze wifi-verbinding op YouTube te zetten. Het verhaal van de dans heb ik als pdf-bestand bij de foto’s geplaatst.

De was is heerlijk schoon geworden en ruikt zelfs lekker, ook de lucht is daarmee geklaard. Daarna besluiten we een verkennende fietstocht te gaan maken richting Denpasar ook om uit te zoeken waar een nieuwe wajung gevestigd is, nl. wajung Madu Sedana. Eerst passeren we een ceremonie van de Hindoe-gemeenschap die in het teken staat van “eten”, zo legt de feestelijk aangeklede jongeman ons uit als ik navraag doe. Ook passeren mooi uitgedoste meisjes de bont versierde ingang.  Men is heel vriendelijk en belangstellend naar onze afkomst en waar we verblijven. Een uitnodiging om mee te doen, krijgen we niet, dat is wel jammer. Het moet zo zijn. De god van het eten waakt dus ook over mij.

Dan gaan we op zoek naar het eethuisje. Ik ben helemaal niet te verlegen om te vragen waar het precies is, ook uit eigenbelang. Je fietst de afstand anders wel drie keer. Dan gaat een meisje op een scooter voor ons rijden tot we bij de warung zijn, waarna ze weer omdraait. Doen wij dat nog in Nederland? Het eettentje ziet er gezellig uit en vanavond wordt dit onze eetplek.

Fietsen door dit verkeer is spelen met je leven. Het voortdurende geclaxonneer, het gevoel dat je de greppel ingeduwd wordt, de rakelings passerende brommers en busjes en de twijfel bij ieder kruispunt omdat hier links gereden wordt, maakt zo’n tocht tot een heuse “eXTReme tracking”. Nergens hoef je langs zoveel gaten en scheuren in de weg te laveren of copulerende honden te ontwijken als hier.  Dit doe je bijna niet voor je plezier maar het brengt je wel ergens. Na veel nauwe steegjes en illustere straatjes gehad te hebben kunnen we de bypass oversteken. Lang wachten, dan recht voor je uit blijven kijken en “gaan met die banaan”…………zo goed, Frans ?

Bij Hardy’s aangekomen wordt het bekender terrein. Ter ere van de verjaardag van onze grote kleine meid Sanne drinken we bij Starbucks een overheerlijke latte en een ijs-mokka drankje met slagroom. Er tegenover is een damesmodezaakje met beeldige fleurige jurkjes in de etalage waar Karin plots voor blijkt te vallen. Met twee bijna-niets-om-het-lijf dingetjes verlaten we de zaak. Daarnaast is het restaurant  Mona Lisa wat misschien een optie is voor eerste Kerstdag.

Bij Hardy’s kopen we het meest noodzakelijke om het weekend door te komen en veel verschillende soorten fruit om lekkere juices van te maken in de blender.

Met volle fietstassen komen we weer thuis waar Madé, de tuinman, alweer druk bezig is de tuin te voorzien van het nodige water. De plantenbakken doet Karin zelf al zodat hij niet zo vaak hoeft te komen.

In onze middag als het nog ochtend is in Amersfoort hebben we Skype-contact met Sanne en Lars. Eerst vindt ze het maar vreemd dat opa en oma op de televisie zijn en ook nog tegen haar kunnen praten. Als ze het door krijgt wordt haar grote cadeau, een elektrische tandenborstel, voor de camera gedemonstreerd. Dit contact is erg gezellig en betekent erg veel voor ons als je zo ver van huis bent. Met twee paar betraande ogen kijken we elkaar trots aan.

Die avond gaan we eten bij Madu Sedana. Het is er druk, er vindt tegelijkertijd ook een eetfestijn plaats van schijnbaar een Nederlandse club. Pensionado’s die hier overwinteren hebben een aangekleed uitje. Een bandje, dat veel oude bekende hits van Elvis ten gehore brengt, luistert het geheel op. Een kort stukje video kun je zien als je hier klikt, het brengt de sfeer een beetje bij jou. Later meer............