Driedaagse Rondreis dag 1

Dinsdag

Vanochtend stonden we bijtijds, gepakt en gezakt, klaar om opgehaald te worden door Ketut. De regen die ieder moment verwacht werd bleef ook vandaag nog uit hier in Sanur. We zitten namelijk in het regenseizoen en als die kraan opengaat dan sluit hij voorlopig niet meer. We verlieten de drukke uitvalsweg vanuit Sanur in noordelijke richting. Deze dag zouden we beginnen met een traditioneel dansoptreden in Batubulan. Vijf minuten voor de aanvang reden we het terrein op. Parkeerwachters, zwaar geüniformeerd, staan al klaar om voor de auto een plaats aan te wijzen. Het geluid van de gamelanmuziek, een van de hoogst ontwikkelde muzikale vormen van de wereld, komt ons al tegemoet. Het gaat vandaag om een Barong en Kris dans. Bij de Barong, die het Goede vertegenwoordigt hoort altijd de Rangda, die staat voor het Kwaad. Het verhaal van de dans gaat over de koninginmoeder Dewi Kunti die besloten heeft om een van haar zonen, Sahadewa, aan de Rangda te offeren. Onze cameravrouw heeft alles op film, dus er komt een moment dat je kan meegenieten.

Ook het verhaal zal ik ergens neerzetten voor de belangstellende lezer.

Na een uur gaat de reis verder. Als versnapering koopt Ketut een zakje Nangka's, ook wel Jack Fruits genaamd. Een gele paprikavormige zoete vrucht.

Weer even later stoppen we bij een plantage. Hier wordt koffie, thee en een enorm groot aantal soorten kruiden verbouwd. We krijgen een rondleiding en zien hoe een en ander groeit. Voor het eerst in mijn leven proef ik de Salak. Later zullen we de meer rijpere gaan proeven, hij moet heel bijzonder zijn. Ook passeren we een aantal kooien met een soort kat erin. Een Luwak, een civetkat. Het is een nachtdier dus hij slaapt nu. Het bijzondere is dat deze kat verantwoordelijk is voor de duurste koffie ter wereld.

Ongeveer € 500,- per kilo. Het beest eet normaal gesproken vruchten als hoofdgerecht. Het dessert bestaat echter uit een bonen- of bessensoort. Hij is daar ook heel selectief in. Het moeten de beste zijn ! Die bes/boon ondergaat in de maag van het beest een bewerking waardoor cafeïne wordt onttrokken en andere stoffen worden toegevoegd. Uit de poep van dat beestje wordt de boon teruggewonnen en zorgvuldig gereinigd en daarna gebrand. Dat is de basis voor heerlijke koffie. Natuurlijk moest ik dat proberen. Nu ben ik echter een koffie-barbaar, ik drink hem met melk, ik zou het verschil niet eens proeven. Deze lekkernij was meer aan een vriend als Frans besteed. Ik gaf hem dan ook graag aan Ketut, bij het ontbreken van Frans. In het winkeltje kochten we buiten koffie ook nog heerlijke Ginger-tea en Kurkuma-tea.

De reis gaat verder bergopwaarts. De uitzichten worden mooier, de hellingen van de bergen waartegen plateaus die geplaveid zijn met rijstvelden zijn sereen prachtig. Op sommige is er net geoogst, andere worden voorbereid. Ketut heeft als puber ook veel in de rijstvelden moeten werken en het blijkt geen pretje om steeds in het water te moeten staan en onkruid te moeten verwijderen. Zijn angst voor slangen was nog duidelijk zichtbaar aan de kippenvel die hij ervan kreeg toen hij erover vertelde.

Op Bali heeft men de zogenaamde Subak, dat is een organisatie van boeren die verantwoordelijk is voor de irrigatiesystemen waarmee het water van het ene naar het andere dorp kan stromen en ook over de rijstvelden verdeeld. Immers er kunnen slechts twee oogsten rijst per jaar gehaald worden en dan moet de grond een jaar voor een ander gewas gebruikt worden. Dat is meestal mais of pinda’s. Zo put men de grond niet zo uit.

We rijden verder naar het noorden en belanden bij het meer, Lake Bratan, waar op een klein eilandje een Hindoe-tempel gebouwd is, de Pura Ulun Danu Bratan, gewijd aan de godin van het meer Dewi Danu. Het is er druk. Veel groepen kleurig geklede en giechelende meiden en jongens in uniform die naar elkaar stoer lopen te doen duiden op georganiseerde schoolreisjes. De tuinen zijn prachtig om doorheen te wandelen, de vreemdsoortigste offertempeltjes soms wat overkill. De winkeltjes, die je steeds bij de uitgang vindt, worden nu eens niet door agressieve verkoopsters bemand. Soms is dat een ware plaag. Dat een sarong je aangeboden wordt voor 20.000 ir is inmiddels overduidelijk bekend. Dat ik iedere keer moet uitleggen dat ik geen belangstelling heb, komt me soms de neusgaten uit. Ze kunnen zo opdringerig en handtastelijk zijn dat ik met mijn gestalte zelfs een rug op moet zetten om ze duidelijk te maken dat er aan mij nu niets te verdienen valt. Niet iedereen is het met deze stijl van verkopen eens en stuit veel goedwillende kopers danig tegen de borst.

We bezoeken die dag nog de Git-Git-watervallen. Vanaf de parkeerplaats er naar toe is een hele tippel maar die route wordt aangenaam aangekleed met tientallen winkeltjes met onder andere; sarongs. Gelukkig was al 90% gesloten wegens de vele regen die hier eerder deze dag viel. De watervallen waren indrukwekkend, het had stevig geregend dus de massa’s water kwamen naar beneden denderen. Op de terugweg weer langs die ellendige winkeltjes. Wat nog open was werd bemand door de meest vasthoudende dames. Een moeder stuurde zelfs haar kindje van amper 3 erop uit om kralensnoertjes te slijten. "Five-thousand rupiah";  was het enige Engels dat het jammerende kind waarschijnlijk kende. Foei.....moeder.

We rijden verder door naar de grote plaats Singaraja waar we nog doorheen moeten om 20 kilometer westelijker in Lovina deze dag te eindigen. Onze bestemming is het 1000Dream Bungalow-park. We worden er hartelijk ontvangen door Diana, de vrouw van de eigenaar. Het parkje ligt aan zee en de atmosfeer die het uitademt is paradijselijk. Karin neemt een duik in het zwembad terwijl ik met Ketut een Bintang soldaat maak.

In de bungalow die ons toegewezen wordt, vinden we bloemen op het bed en de badkamer is werkelijk een plaatje. De badkamer is half-overdekt. Het gedeelte waar zich geen dak bevindt is gevuld met tropische plantenbakken met exotische bloemen. Het zou een geweldige omgeving zijn voor een eerste huwelijksnacht en daarom doen wij vandaag maar even net-als-of.