Maandag is ook een dag
10 december 2013 - South Denpasar, Indonesië
Eigenlijk vind ik dat er iedere dag wel wat gebeurt. Soms is het echter niet veel, zo ook vandaag. Vanochtend kwam Gandi, de ict-deskundige, om onze wifi-aansluiting na te kijken. Gandi is een rustige, verlegen neef van Ketut. Hij spreekt ook slecht Engels dus veel moest er met handen en voeten gecommuniceerd worden.
Hij had iets bij de server gedaan, begreep ik, en het zou nu moeten werken. En waarachtig, hij deed het weer. Maar vertrouwen voelt anders. Ik stelde toch maar voor een gsm-dongle aan te schaffen, voor meer zekerheid, ik kan immers mijn enthousiast lezerspubliek nu niet meer teleurstellen. Ik moest het eerst maar even aankijken was zijn advies en dat heb ik tot tien minuten na zijn vertrek kunnen doen, toen lag hij er weer uit. In Indonesië is niets vanzelfsprekend.......ik leer echt wel bij.
Dinsdag zouden we al een 3-daagse trip gaan maken dus zo urgent is het ook niet. Ik mag erover nadenken.
Daarna hebben we nog een ordinair rondje winkels kijken, bakker bezoeken, stamkroeg (na drie dagen al) en tenslotte een eettentje aangedaan.
Ik wil nog wel even kwijt dat ik me vandaag toch weer stevig heb verwonderd. Daar gaan we.
"Wat kost een postzegel van 1 euro in Nederland?", vraag ik je.
Volgens mij antwoord je; "1euro".
Nou dat is niet overal zo! Hier op Bali betaalde ik in de ene winkel 10.000 van die dingen voor een postzegel van, ja, 10.000 roepia. Dat leek me logisch.
In een andere winkel moest ik 13.000 roepia betalen voor dezelfde zegel.
Toen ik het meisje bij de kassa vroeg of ze zich misschien niet vergist had, zei ze gewoon nee.
Dat raakte mij diep.
Op een bijna intimiderende toon zei ik, "Een postzegel van 10.000 ir, kost volgens mij 10.000 ir." Met een brede glimlach zei ze zoiets als; "Hier niet, wilt u de postzegel niet?".
Ik begreep meteen wat ik niet begreep.
Dus ik haal er maar weer even een oude wijsheid bij;
"Als je de manier waarop je naar de dingen kijkt verandert, veranderen de dingen waar je naar kijkt."
Morgen meer.
Hij had iets bij de server gedaan, begreep ik, en het zou nu moeten werken. En waarachtig, hij deed het weer. Maar vertrouwen voelt anders. Ik stelde toch maar voor een gsm-dongle aan te schaffen, voor meer zekerheid, ik kan immers mijn enthousiast lezerspubliek nu niet meer teleurstellen. Ik moest het eerst maar even aankijken was zijn advies en dat heb ik tot tien minuten na zijn vertrek kunnen doen, toen lag hij er weer uit. In Indonesië is niets vanzelfsprekend.......ik leer echt wel bij.
Dinsdag zouden we al een 3-daagse trip gaan maken dus zo urgent is het ook niet. Ik mag erover nadenken.
Daarna hebben we nog een ordinair rondje winkels kijken, bakker bezoeken, stamkroeg (na drie dagen al) en tenslotte een eettentje aangedaan.
Ik wil nog wel even kwijt dat ik me vandaag toch weer stevig heb verwonderd. Daar gaan we.
"Wat kost een postzegel van 1 euro in Nederland?", vraag ik je.
Volgens mij antwoord je; "1euro".
Nou dat is niet overal zo! Hier op Bali betaalde ik in de ene winkel 10.000 van die dingen voor een postzegel van, ja, 10.000 roepia. Dat leek me logisch.
In een andere winkel moest ik 13.000 roepia betalen voor dezelfde zegel.
Toen ik het meisje bij de kassa vroeg of ze zich misschien niet vergist had, zei ze gewoon nee.
Dat raakte mij diep.
Op een bijna intimiderende toon zei ik, "Een postzegel van 10.000 ir, kost volgens mij 10.000 ir." Met een brede glimlach zei ze zoiets als; "Hier niet, wilt u de postzegel niet?".
Ik begreep meteen wat ik niet begreep.
Dus ik haal er maar weer even een oude wijsheid bij;
"Als je de manier waarop je naar de dingen kijkt verandert, veranderen de dingen waar je naar kijkt."
Morgen meer.
Weer een talent van je ontdekt, als reis-verslaggever. Echt boeiend zoals je jullie prachtige reis beschrijft. Ik kan je bijna op de voet volgen. En zo nu en dan een oude wijsheid er tussendoor kan ook geen kwaad. Ik heb alleen een zorg: als het buiten-de-deur -eten zo weinig kost, wordt lijnen dan niet helemaal een probleem.?
Geniet er samen van!
Met groet, ook van Els,
Jos
Hartelijke groet Fr-eni
Terwijl wij hier genieten van de mist over de polder en de opkomende
oranje zon in de ochtend bij een temperatuur van +5, verwonderen en genieten wij van jullie verhalen op het heerlijke Bali bij een andere temperatuur. George, het is niet moeilijk om de reis naar Bali mee te
maken en over jullie schouder alles mee te beleven. Zelfs de geuren en
de kleuren komen weer binnen. Ik kan me helemaal voorstellen dat je
gezwicht bent voor de geuren van geroosterde saté en de saus. Beter
dan zuurkool (Je hoeft in elk geval niet bang te zijn dat je dit onverwachts
voorgeschoteld krijgt). Hi,hi.
Zijn erg benieuwd naar jullie meerdaagse uitstapjes.
Hartelijke groet,
Frans en Leni
Nog even en Adriaan van Dis komt niet meer bij dwdd aan tafel, jij gaat zijn plaats innemen.
Ik ontdek steeds meer talenten bij jou.
Groet Ans