Nieuw begin

Het is niet te beschrijven hoe het voelt als je weer opnieuw mag beginnen. Ik doe toch een poging. Het komende stukje is misschien wat sentimenteel maar dat is dan een maal zo. Wakker worden in je eigen bed. Douchen op bekend terrein. Buiten een helder zonnetje met een fris briesje die de grootste hitte eraf haalt. Heerlijk. Ik kan dit zo waarderen. Een bordje muesli naar eigen samenstelling. Thee. Een vloot aan medicijnen, dat wel maar ach. Karin gaat contact zoeken met Ketut via MD, hier doet niets het meer. Wat maakt het uit. Ik zoek een passend muziekje en het wordt Old Rugged Cross van Chris Barber......luister maar mee. Ik heb niets (meer) te klagen........Kijk dat kan die wachtsman, Security Officer, van het Hyatt Hotel, hier een paar straten vandaan,  bijvoorbeeld niet meer zeggen. Hij stond met zijn maat 's nachts het hotel te bewaken tot ze weer die 4 meter lange python in beeld kregen. Heldhaftig zou hij hem wel eens vangen en dat ging ook redelijk nog. Rechts de kop in de hand gevat, links de staartpunt. Het arme beest zat niet stil en liet de rest van zijn gespierde lichaam om de nek van het slachtoffer zakken. Een keer, twee keer. En  zijn  maat kon toezien hoe de laatste adem eruit werd geperst. De python is nog niet gevangen, wij gaan voorlopig een blokje om richting strand.

Maar nog even niet. Ik beweeg me in en om het huis en sterk aan, zoals dat heet. Email beantwoorden, foto's versturen alles in een rustig Balinees tempo. Karin doet boodschappen bij Hardy's en ik doe een middagdutje, even de taken verdelen!!

Tot later