En dan het vertrek....

Om 07:00 uur ging vandaag de wekker. Van slapen was toch al niet veel gekomen deze nacht.

Om 08:52 zou de trein ons naar Schiphol brengen. Het was guur en waterkoud buiten. Terwijl Sinterklaas met zijn gevolg in een open oude brandweerauto de bocht om kwam scheuren, een drukke dag tegemoet, spoedden wij ons naar het station.  De treinreis verliep verder gesmeerd en zonder overstap waren we om 10:00 uur op onze eindbestemming.  Een onderhoudend praatje tijdens zo'n rit is helemaat "uit", iedereen zit of staat diep weggedoken in zijn/haar smartphone de dag voor te bereiden. Het inchecken ging ook zonder problemen. 47 kilo in de koffers en nog eens14 kilo aan handbagage was voor Malaysian Airlines geen probleem.Wij blij. Het idee van overpakken, ggrrrr.

Toen nog de veiligheidscontrole. Alle electronica moesten we apart aanleveren en dat was nogal wat, jas uit, vest uit, broekriem af. Ik kwam handen tekort om decent door de scanner te komen, bang dat mijn broek op mijn enkels zou eindigen. En toen ging het alarm af. "Mag ik even uw tas aan een nader onderzoek onderwerpen?", zei de juffrouw streng. Daar kwam de boosdoener tevoorschijn, het zakmes. "Die had ik toch in mijn koffer gestopt", dacht ik. "Nu zal ik hem wel kwijt zijn", wist ik bijna zeker.

Ze meette het lemmet en het was gelukkig korter dan de gewraakte 6cm. Ik mocht door, pfffft.

Om 12:12 uur verhief onze reus zich steunend  en  kreunend vanaf de landingsbaan. De naderende storm gaf ons al een vlotte  rugwindsnelheid van 140 km/uur. Na 20 minuten nam die zelfs toe tot 200 km/uur op 10 km hoogte waardoor de snelheid over de grond boven de 1000 km/uur uitkwam.  Daarmee zou de afstand tot Kuala Lumpur van 10500 km sneller kunnen worden  afgelegd dan gepland.

Boven Duitsland, dus in oostelijke richting vliegend, dit vanwege de grootcirkelroute, kregen we een welkomsdrankje én het zakje zoute pinda's. De vakantie leek nu echt begonnen!

Het was alweer 45 jaar geleden dat ik mijn eerste intercontinentale vlucht maakte. Wat is er veel veranderd sindsdien. Zo hadden we nu op iedere stoel een eigen beeldschermpje waarop van alles en nog wat te toveren was. Van tv-on-demand tot een uitgebreide muziekcollectie en een videotheek met meer dan honderd films in diverse categoriën.  Op elke moment van de vlucht kon je zelfs de richting en afstand tot Mekka in beeld krijgen. (zie foto) Bekeren kan je dus overal.  Ik bleef hangen bij een film over een intrigrerend liefdesdrama met in de hoofdrol een onweerstaanbare en bijna perfekte blondine. Ik zal helaas niet weten hoe de film eindigt. Gestoord door hevige turbulentie als gevolg van 'unexpected weatherconditions' deden m'n gedachten afdwalen naar termen als; metaalmoeheid, vrije val en andere lugubere fantasieën.

De rest van de vlucht was boring. Krijsende kinderen en veelvuldig toiletbezoek van medereizigers verhinderde dat ik een dutje kon doen.

Na ruim 11 uur landden we op het vliegveld van Kuala Lumpur waar we vijf uur moeten wachten voor de overstap naar Bali, Denpasar.